 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Куды ні гляну – гурбы маразоў,
Скупы праменьчык дзённага сьвяціла.
Навошта ён зьяўляецца ізноў,
Той чалавек, якога я забыла?
Я памірала. Тысячу разоў.
Даўжніцаю была зіме і маю.
Ды немінуча паўстае ізноў
Той чалавек, якога пазьбягаю.
Хто выдумаў даверлівасьці код,
Калі душой кіруе незалежнасьць?
Між намі шлях у цэлых дзесяць год,
Між намі толькі вочы і бянтэжнасьць.
Як вераломна – спрэс! – цьвітуць сады,
Што і гаркоты больш не заўважаю...
Чакаю – скрозь! Чакаю – назаўжды
Таго, каго пазбыла. I кахаю!
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
